روزهای خوب

ضمیر (pronoun) در زبان انگلیسی کلمه‌ای است که به جای اسم می‌نشیند. ضمیرها می‌توانند به جای شخص، شیء، مکان یا کمیتی استفاده شوند.

انواع ضمایر در انگلیسی عبارتند از:

• 1.ضمایر شخصی	الف) ضمایر ملکی: مالکیت را نشان می‌دهند. ب) ضمایر فاعلی: کاری را انجام می‌دهند و جایگزین اسم می‌شوند. ج) ضمایر مفعولی: کاری برروی آنها انجام می‌شود و جایگزین اسم می‌شوند.	Mine, yours, his, hers, ours, theirs and sometimes its. I, you, he, she, it, we, they Me, you, him, her, it, us, them.
  2.ضمایر ربطی	جمله‌واره‌ها را به هم متصل می‌کند.	Who, whom, which, what, that.
  3.ضمایر انعکاسی	به شخص یا چیزهایی ارجاع داده می‌شود که قبلا به آن اشاره شده است.	Myself, yourself, himself, herself, itself, ourselves, yourselves, themselves.
  4.ضمایر نامعین	به کلماتی ارجاع داده می‌شوند که نامشخص، مبهم یا غیرخاص هستند.	Everything, everywhere, everybody, something, somewhere, somebody,...
  5.ضمایر اشاره	به چیزهایی اشاره می‌کند که مفرد یا جمع، دور یا نزدیک هستند.	This, that, these, those.
  6.ضمایر پرسشی	در ابتدای جمله قرار می‌گیرند و یک جمله پرسشی را مطرح می‌کنند.	What, which, who, whom, whose.
  7.ضمایر تاکیدی	بر انجام دهنده کار تاکید می‌کنند.	Mine, yours, his, hers, ours, theirs and sometimes its.
  8.ضمایر متقابل	وقتی دو یا چند نفر کاری شبیه به هم انجام می‌دهند.	Each other, one another

مقایسه ضمایر ربطی (relative pronouns)  و ضمایر پرسشی (interrogative pronouns) در انگلیسی: 

 

ضمایر ربطی یک عبارت یا جمله‌واره را به اسم یا ضمیر متصل می‌کند. ضمایر پرسشی یک پرسش ایجاد می‌کنند و مرجع ضمیر ندارند چون نامشخص است.

 

ضمایر ربطی	ضمایر پرسشی
Who	Who
Whom	Whom
Which	Which
What	What
That	Whose
	When
	Why
	How

 

*** نکات مهم:

1. ضمایر ربطی به اسم متصل می‌شوند؛ اما ضمایر پرسشی به سوال متصل می‌شوند.

یک نمونه ضمیر ربطی:

The man who I saw in the street was our neighbor.

مردی که من در خیابان دیدم، همسایه‌ مان بود.

 

یک نمونه ضمیر پرسشی:

Who was that man?

آن مرد کی بود؟

 

2. ضمایر ربطی بلافاصله بعد از یک اسم می‌آیند؛ اما ضمایر پرسشی در ابتدای جمله‌ی پرسشی می‌آیند.

 

مقایسه ضمایر اشاره (demonstrative pronouns) و صفات اشاره (demonstrative adjectives) در انگلیسی:

 

ضمایر اشاره بسیار شبیه صفات اشاره هستند؛ اما ضمایر اشاره جایگزین اسم یا عبارات اسمی می‌شوند و صفات اشاره قبل از اسم می‌آیند و آن را توصیف می‌کنند.

 

ضمایر اشاره	صفات اشاره
می‌توانند جایگزین اسم شوند.	می‌توانند قبل از اسم بیایند و آن را توصیف کنند.
به تنهایی می‌توانند در جمله حاضر شوند.	به اسم بعد از خود می‌چسبند.
This, that, these, those	This, that, these, those

 

نزدیک	دور
this	That	مفرد
these	those	جمع

 

یک نمونه برای ضمایر اشاره:

That is my power bank over there.

آن پاور بانک من در آنجاست.

 

یک مثال برای صفات اشاره:

That power bank over there is mine.

آن پاور بانکی که آنجاست مال من است.

 

*** نکات مهمی که باید بدانید:

1. هردو ضمایر اشاره و صفات اشاره برای نشان دادن تعداد و فاصله استفاده می‌شود؛ حال این فاصله می‌تواند فیزیکی، زمانی یا انتزاعی باشد:

بیان فاصله فیزیکی:

مثال:

Those are Rose’s pens on the desk.

آنها خودکارهای رز برروی میز هستند.

 

بیان فاصله زمانی:

مثال:

Was that a bad time to call you?

زمان بدی برای تماس با تو بود؟

 

بیان فاصله انتزاعی:

مثال:

She isn’t a good employee. That’s my opinion and never changes.

 

 

برای آشنایی بیشتر با انواع ضمیرها و دریافت مثال برای هر یک از آن ها می توانید به مطالعه مقاله آموزش انواع ضمایر انگلیسی به همراه مثال کاربردیبپردازید.